Japans grapje

Het valt niet mee om de maillot van de jongste aan te trekken. Even meehelpen, zeg ik tegen haar. 'Kijk naar je werk', zegt zij.

'Japans grapje!', zegt de oudste tegen haar vader. Hij begrijpt het niet: 'Japans grapje?'

Aan tafel zegt de oudste: 'Hand voor je mond als je hoesten moet'.

Onze kinderen zeggen de dingen, de woorden, de termen, de zinnen die mijn moeder vroeger tegen ons zei, op de wijs van toen.

Hoesten

Ik hoest al anderhalve week.
Dat is behalve voor mezelf behoorlijk vervelend voor twee mannen in mijn omgeving.
De collega die drie dagen in de week tegenover me zit en de man die zeven nachten per week naast me ligt.

Gisteren hoorde ik van een Nijmeegse dat zij met haar secretaresse een wedstrijdje doet wie het langste hoest. Ze staan nu beiden op drie weken.
Iemand uit Waalwijk ging daar meteen al overheen, zij is al vijf weken aan het hoesten.

Grappig: Nederland hoest.

Niet zo grappig: Ik hoest pás anderhalve week.

Auto

We hebben een nieuwe auto gekocht. De boordcomputer van de oude was stuk en hij was toch ook gewoon oud aan het worden.
De garage had er toevallig eentje staan die `echt iets` voor ons was. Of dat zo is, dat weten we eigenlijk niet, maar nadat mijn broer, die autoverkoper is, had gezegd dat we de deal wel konden sluiten, besloten we dat ook te doen, vooral omdat we het niet zagen zitten om uren op internet te kijken naar eentje die nog meer echt iets voor ons is of om dagen op garagetour te gaan.

Gemakzucht dient de mens, soms.

Aan de lunchtafel vertelde ik het nieuws over de nieuwe auto waarna de collega naast mij vertelde dat hij ook al een tijdje een nieuwe wil, maar zijn gezin niet.
Je dochter is acht!, zei ik.
Ja, zei hij, maar ze is ook een gezinslid.
Toevallig hadden we even daarvoor een gesprek over tijd hebben voor jezelf. Dat heeft hij niet, want hij heeft kinderen. Je kunt toch ook alleen weg, zei ik, maar ik geloof niet dat dat in zijn geval kan. Dan ga je samen een keer weg en vraag je een oppas. Kan ook niet zo gemakkelijk, want de kinderen willen alleen oma als oppas.
Toen vertelde iemand anders aan tafel over iemand met een kind van drie aan wie hij elke dag vraagt: wat wil je vanavond eten?
Belachelijk!, riep mijn collega uit.
Dat doe je toch niet?

(Als bonus nog een vrouwachterhetstuurmop:
Vrouw maakt met garagemeneer proefritje met nieuwe auto.
Vrouw zegt: o, ik rij maar 20!
Zegt garagemeneer: Je kijkt op de toerenteller. De kilometerteller zit rechts. Je rijdt 60.)

Zeurpiet

Er zijn bazen geweest op wie ik dol was maar op de huidige heb ik het niet zo.
Ze zitten ver weg, ik ken ze nauwelijks, ze kennen ons niet en willen ons ook liever niet kennen denken wij, ze nemen maatregelen die we niet leuk vinden, ze zitten niet te wachten op onze mening, het zijn van die mannetjes die vooral graag samenwerken met andere mannetjes en nou ja, veel heb je er niet aan maar last heb je er wel vaak van.

Zoiets.

De afgelopen weken was er een arbeidsintensief project, dat vanochtend af moest, wat maar net lukte, of net niet.

Een paar uur later was er een mailtje van de baas.
Zo snel, zo'n goed resultaat.
Mijn oprechte dank en complimenten.

Daar ben je natuurlijk niet blij mee. Het is eerder een beetje suf. Alsof een man zegt dat hij je wel leuk vindt, terwijl je weet dat hij op enorme bitches valt. Of dat een superslecht geklede vrouw zegt dat je zo'n mooi shirt aan hebt.

Ja zeg, zeurpiet.

Het is toch gewoon hartstikke aardig? En leuk dat iemand een compliment geeft?

Ik ga 'm terugmailen.

Lady in roze

Allemaal naar de Ladies weken van de KPN voor roze telefoons met bijpassende make-up en nog veel meer dingen die vrouwen willen!!!

ik wil eigenlijk ook wel een roze stofzuiger met draadloze headset
en een roze auto met bijpassende underwear set
en een roze laptop met trendy ketting
en een opzichtig glimmend roze digitale camera met supertrendy tasje

zodat iedereen van verre al kan zien dat ik hele coole hippe spullen heb maar dat ik absoluut niet weet hoe ze werken

zoals dat hoort voor een lady
in roze...

Rituelen

Een prachtige doos is het. Met een badmat van Egyptisch katoen in een mooie beige kleur, een handdoek, bijpassende kleine gastendoekjes, een fles doucheschuim en een pot bodycreme.

Was ik toch maar mooi weer goed geslaagd voor een cadeau voor de jarige schoonzus, die iets moois verdient, omdat zij zo vaak oppast, maar die nooit weet wat ze wil hebben. (daar heb ik nou nooit last van, maar dat geheel terzijde)

Of ik een stempelkaart wilde, vroegen ze in de winkel. Welja, dit schoot al lekker op.

Thuis lees ik de achterkant van het stempelkaartje.

onze filosofie

Geluk zit in het detail. Het begint bij je
goed voelen, bij het intens beleven van
gewone dingen. Het is onze passie om van al
die dagelijkse routines weer kleine
bijzondere rituelen te maken.
Gewoon weer even stil staan en genieten
van een lekker bad, een kop thee of een
bijzondere massage. Zo voelt speciaal weer
écht speciaal. Voor het geluk van elke dag.

rediscovering the moment

Tja.

Gelukkig is de doos nog heel.

Soepgroente

En na het vorige stukje zat er de hele dag een gedicht in mijn hoofd, van Hanny Michaelis, een van mijn favoriete dichteressen.

En dat zij nu juist...


(Op deze aarde
waar altijd wel ergens
gevochten wordt en gemoord
gekrepeerd en honger geleden,
zijn zonderlingen te vinden
die soepgroente op het brood eten
en anderen die zich moed indrinken
om een muis dood te slaan.
Maar vreemder zijn de miljoenen
die in alle gemoedsrust nieuwe
mensen maken en veronderstellen
dat men zijn ouders dankbaar is.)

Egoisme

Kinderen krijgen is iets heel egoistisch, zei iemand een keer tegen mij.
Als dat waar is, dan worden de egoistische ouders daar heel erg hard voor afgestraft want zeker de eerste jaren loopt hun eigen ego overal en altijd achteraan te sukkelen.

(Met de eerste stelling ben ik het overigens niet eens. Je mag er toch wel vanuit gaan dat kinderen later blij zijn dat ze er zijn en dat anderen blij zijn dat ze er zijn, zoals ik ook blij ben dat ik er ben, en anderen ook)

Poging 274

Een vriendin van een vriendin, die dietiste is, raadde mincrackers aan van Lu, met olijfolie en oregano. Als je dan 's avonds echt een keer trek hebt, kun je er eentje nemen.
Daar dacht ik aan, vanmiddag bij de rekken vol chips in de supermarkt.

Ze smaken lekker.
Ik heb al een heel pakje op.

Dinsdagavond, na chocolatecheesecake met frambozendessertwijn, stond het helemaal vast dat de volgende ochtend het begin van het einde zou zijn van de overgebleven zwangerschapskilo's. Het was poging 274 of zoiets, maar deze keer zou het gaan lukken.

Ik voel me altijd zo snel slapjes als ik lijn.
Terwijl ik echt helemaal niet slap ben, van mezelf.

Dilemma

Er staat een flesje nagellak in de keuken. Dochter ziet het staan en vraagt of ze nagellak op mag. Ja, dat mag, straks als ik ergens mee klaar ben.
Even later loopt ze met het flesje door de kamer. De dop is er af. Ik denk aan de terracotta badkamervloertegels die glimmen en glanzen en glinsteren sinds ik er een flesje nagellak op liet vallen, krijg visioenen van roze/rood visgraatparket en zeg bozig dat ze de nagellak moet laten staan en dat ze het flesje zeker niet zelf mag openmaken.

Een dag later ben ik aan het koken als ik zie dat ze de nagel van haar duim aan het bij-lakken is.
Ik word boos.
Zij zegt meteen sorry.

Het parket is nog steeds niet roze/rood. En die afschuwelijke nagellak op mooie meisjesvingers, die maakt je zo vrolijk.
Toch blijf ik nog even boos want ze heeft niet geluisterd en dat moet ze wel doen.
Maar ik ben helemaal niet boos meer en ik wil eigenlijk ook helemaal niet meer boos doen.

Was er toch heus even sprake van een opvoedkundig dilemma.

Vervelen

Vandaag hoeven we ons niet te vervelen.

Baas, bazen

Mail van de bazen.

We krijgen een nieuwe.
De vierde in twee jaar.
De huidige zit er net drie maanden.

We kennen de nieuwe niet.
Hij kent ons niet, onze gewoontes niet, onze problemen niet, onze relaties niet, onze 'markt' niet, onze sterke punten niet, onze zwakke punten niet.

Met alle fusies, reorganisaties en bezuinigingsrondes is het een behoorlijk dynamische organisatie. En daarin zijn we niet de enige. Overal om me heen hoor ik verhalen over nieuwe formules, reorganisaties, plotselinge overplaatsingen.

Het is goed als een organisatie verandert. Het is niet goed als die veranderingen alleen naar binnen zijn gericht, en niet op verbetering of vernieuwing van het produkt dat je levert of de dienst die je aanbiedt.

Om te groeien en te gedijen is rust nodig, en reinheid, en regelmaat.

Moe

Het valt me op dat zo veel vrouwen zo vaak moe zijn.

Ik zeg: moe zijn is a state of mind.

Of mag ik dat niet zeggen?

Kiezen

Een van de nadelen van mezelf is dat ik zo moeilijk kan kiezen.
Dat zorgt in het dagelijks leven voor de nodige vertraging (wat moet ik aan, wat zullen we eten) en in de dingen die daar boven uitstijgen ook.

Wat niet helpt is na het getwijfel vooraf het getwijfel achteraf.
In een restaurant bijvoorbeeld, waar ik me blind staar op de menukaart en dan maar blind kies als de serveerster alweer komt vragen of we het al weten, heb ik negen van de tien keer het idee dat mijn tafelgenoot een betere keuze heeft gemaakt. Of toch niet?

Het kan soms erg lang duren, het wikken en wegen en het raadplegen van wegwijzers die leiden naar mijn eigen keuze.
Soms duurt het te lang.
Dan wordt de keuze vanzelf gemaakt.
Niet door mij, maar voor mij.

Dat lijkt het leven wat gemakkelijker te maken.
Maar toch.
Niet kunnen kíezen is lastig.
Niet kúnnen kiezen is nog lastiger.

Zachtjes

Gelukkig heb ik geen hekel aan K3.
Dat zou een kleine ramp zijn.
Maar het is wel jammer dat de teksten van de liedjes zo ontzettend braaf zijn. Zonder grapjes of woordspelingen. Zoet en lief. Saai.

Alleen Heya Mama is niet zo braaf. Dat is ook niet zo gek, want het stamt uit de begintijd van de drie, toen ze nog volwassen waren, en nog geen meisjes.

Het is een tekst die spannend wil zijn:

ik wil jou jij wil mij
ik weet een plekje waar ze ons niet vinden
jij mag me verslinden

En het krijgt zelfs iets grappigs als onze jongste dochter (2) bij het refrein

doe het heel zachtjes
geen kreetjes en geen lachjes
heel zachtjes

roept: Nee-ee! Hard!

Omdat ze denkt dat het over het volume gaat.

(I’m gonna getcha!)

Zeuren

‘Sommige vrouwen kunnen zo verschrikkelijk zeuren over vrouwendingen. Ongesteld zijn, opvliegers, gek word ik ervan. Hou je bek, wat kan mij het schelen dat je opvliegers hebt, denk ik dan. Ook als je ongesteld moet worden, val mij er niet mee lastig. Hou toch eens op met dat gezeik over dat lijf. Denk je dat mannen dat aantrekkelijk vinden?’ Catherine Keyl

Sommige mannen kunnen zo verschrikkelijk zeuren over mannendingen.
Sommige kinderen kunnen zo verschrikkelijk zeuren over kinderdingen.
Sommige ouderen kunnen zo verschrikkelijk zeuren over bejaardendingen.
Sommige pubers kunnen zo verschrikkelijk zeuren over puberdingen.

Sommige mensen kunnen zo verschrikkelijk zeuren over mensendingen.

En die komen pardon kwamen allemaal in de talkshow van Catherine Keyl.

(Het citaat van Keyl komt hier vandaan)

Doordraaien

Het was te druk, vanmiddag, op het werk. Er waren te veel dingen, de telefoon ging te vaak - de secretaresse was er niet - er was te veel overleg nodig, er waren te veel mailtjes, er was te veel wat af moest, er was te veel te regelen - ik had te veel aan mijn hoofd.

Toen ging weer de telefoon.
Een collega van een ander bedrijf, die ik niet ken, die geen klant is en die verder niets met ons bedrijf te maken heeft of ooit zal hebben, vroeg om een 'vrienden'dienst.
Of ik iets voor hem kon opzoeken.
Nee, sorry, daar heb ik geen tijd voor.
Maar het kost maar heel weinig tijd.
Alles kost maar heel weinig tijd, maar ik heb er geen tijd voor.
Maar het is zo gebeurd.
Sorry, ik heb er geen tijd voor.
Is er dan een collega die wel tijd heeft.
Nee.
Kan iemand van die-en-die-afdeling het dan misschien doen?
Die afdeling zit daar-en-daar in het land.
Kun je me dan doorverbinden.
Sorry, ik weet het nummer niet.
Wat een raar bedrijf is dit.
Ja. Dag.

En toen kreeg ik visioenen, dat de meneer aan de andere kant van de lijn het gesprek had opgenomen en het bandje doorstuurde naar De Wereld Draait Door, waarna het op televisie werd afgespeeld, waarna ik nooit meer een stap buiten de deur durfde te zetten.

Waar gebeurd

Een waar gebeurd verhaal.
Op Valentijnsdag, waarvan ze het bestaan niet kent.

Als ik ga slapen
kus jij mij dan wakker?

Kijken

En altijd goed kijken, hè, als je de deur uitgaat.
Eerst naar links, dan naar rechts, okee, dan nog even naar links.

Anders zit je straks in je keurige kleren tegenover die belangrijke meneer of mevrouw, en ineens valt je oog op de vlek, ter hoogte van je schouder.
Je gaat koortsachtig nadenken:
Zal mijn gesprekspartner zich ook afvragen wat het is: aangekoekt snot, opgebakken slijm, opgedroogde tranen of een combinatie ervan?

Nee, dat moeten we niet hebben. Dat leidt maar weer af.

Dus altijd goed kijken, hè, voordat je de deur uitgaat.

Draadjes

Na twee constant om niets huilende kinderen op de vroege ochtend was het leuk om op de fiets een jongeman tegen te komen, die vanuit de verte al vrolijk naar me lachte.

Toen we elkaar passeerden zag ik twee draadjes uit zijn oren komen.

41,5

Vandaag ben ik precies anderhalf jaar veertig en ik ben er nog steeds niet aan gewend dat je dan meer grijze haren krijgt en nog hangender oogleden en dat je slechter kunt tegen laat naar bed gaan en dat je bezadigder wordt en echt niet wijzer dan voor je veertigste eerder wat tobberiger en dat je geen korte rokken meer aan kunt en misschien wel geen bikini en dat je echt geen Viva meer leest maar misschien wel een Libelle en steeds beter weet wat je wel kunt en wat je niet kunt en dat dat soms best prettig is maar dat het ook dingen in de weg staat die je vroeger toen je nog geen veertig was wel zou doen met een soort jeugdige overmoed en jeugdig enthousiasme en zelfvertrouwen en dat je tegelijkertijd haast krijgt omdat je denkt als ik nog wat anders wil dan moet ik het nu doen anders ben ik niet gewoon oud maar stokoud maar wat nog het minste went van alles is dat je niet meer bij de jongeren hoort maar bij de ouderen maar je hoort voor je gevoel nog bij de jongeren maar soms word je al gezien als een vrouw van middelbare leeftijd.

Zo!
Dat is eruit!
En nu is het klaar!
Met het gezeur!

41,5, dat is gewoon aan de goede kant van veertig.

Ontmoederen

Interessante discussie, die 24 minuten van je tijd kost.

Thuiswerken

Thuiswerkers zijn twintig procent produktiever, zeggen ze.

Een half ochtendje thuiswerken en ik geloof al dat het waar is.

In Frankrijk mag kantoorpersoneel van Renault twee tot vier dagen in de week thuiswerken.

Daar geeft het autobedrijf niet voor niets toestemming voor.

Het levert een besparing op op werkplekken.
Het levert een hogere produktiviteit op.

En minder files en minder uitlaatgassen.

Opvallend dat een autobedrijf er zo over denkt.
Dat zouden meer bedrijven moeten doen.

Braaf

Bij stout zijn denk je aan boterhammen in de videorecorder, hagelslag in de laarzen ('het regent, het regent'), plassen in de bloemenvaas, krassen op het tafelblad.

Maar die associatie is achterhaald, ouderwets.

Stout, dat zijn wij. Of beter: dat moeten wij zijn. Stout staat voor eigenzinnig, succesvol, onafhankelijk, stoere vrouwen van de wereld.

Stout is in. Stout is het thema van de Huishoudbeurs, Stout is de titel van het boek van lingerieontwerpster Marlies Dekkers en schrijfster Heleen van Royen en Superstout was het in Amsterdam waar dit weekeinde de presentatie was van het boek op de beurs.

Ik was er niet bij, hoor, ik zat braaf thuis op de bank.
Stout is zo'n vreselijk woord, dat het het braafste in mij bovenhaalt.
En van de dingen die stoute vrouwen mogen doen (heel veel pure chocola eten, drankjes drinken met 'sappige details') word ik acuut zo braaf dat de heerlijke geur van versgebakken appeltaart gisteren de onaangenaame geur van het parketschoonmaakmiddel verdreef in huis.

Ondertussen stuitte ik, braaf op de bank, lezend in de krant, wel op de twaalf eigenschappen die je moet hebben om echt stout te zijn volgens het stoute duo Dekkers/Van Royen.

Levenslustig. Nieuwsgierig. Creatief. Ambitieus. Ondernemend. Succesvol. Grensverleggend. Risiconemend. Veerkrachtig. Dominant. Manipulatief. Ongenaakbaar.

Gelukkig voldoe ik niet aan de criteria. Ik wentelde me nog eens in mijn braafheid, dromend van hooggesloten, dikke nachtjaponnen met borstrokken eronder, breiwerkjes en krulspelden.
Braaf blijf ik op de bank zitten tot stout weer uit is en braaf in. Dan ben ik ook eens een trendsetter.

Tot die tijd blijf ik stiekum jaloers op de megastapels boeken die Heleen van Royen heeft verkocht en nog gaat verkopen, blijf ik gefrustreerd door alle ambitieuze, dominante en manipulatieve mensen om me heen en blijf ik praten over plannen die nooit tot uitvoering komen omdat ik geen enkel risico durf te nemen.

Niets is stouter dan braaf zijn.
Behalve braaf blijven.

Kroeg

Het is natuurlijk niet zo heel gek dat de heren aan de onderhandelingstafel vergaten om een hoofdstuk over emancipatie te schrijven in het regeerakkoord.
Ze hebben hun fout goedgemaakt.
(Hoewel de echte fout natuurlijk was dat er geen enkele vrouw bij de onderhandelingen was betrokken)

Een emancipatienota, gelijke beloning van mannen en vrouwen, en ergens las ik ook nog dat het nieuwe kabinet meer vrouwen tussen 35 en 40 aan het werk wil krijgen.

Daar krijgen ze nog een zware dobber aan, dacht ik, toen ik vanavond deze advertentie las in de nieuwe gratis "kwaliteitskrant" De Pers.

Dagblad De Pers zoekt:

Key Accountmanagers

(...)

Er is een aantal dingen die we belangrijk vinden:

. Je bent actief, ondernemend en positief
. je bent intelligent en ad rem
. Je vindt onderhandelen leuk
. Je gaat een avond per week met ons mee naar de kroeg

We zijn niet op zoek naar:

. Mensen die om 6 uur 's avonds thuis moeten/willen zijn
. Mensen die geen kranten lezen
. Normale mensen

We bieden je:

. Auto
. Salaris
. Bonus

(It's too bad, but hey)

Tien jaar

'Dan zit je er al tien jaar!', riep zij lichtelijk verbijsterd uit.

Ik weet best hoe dat komt.
Tussen bevruchting en bevalling en borstvoeding en baby en bevruchting en bevalling en borstvoeding en baby was ik echt helemaal niet bezig met een andere baan.

Nu er wat meer rust is in huis, hoofd en hart is het zitvlees best wel op.

Het banenniveau is terug op dat van begin jaren zeventig, stond vorige week in de krant, maar niet in mijn branche.
En echt jong ben ik ook niet meer.
En ook niet zo flexibel.

Er was iets wat misschien een beetje leuk zou zijn op anderhalf uur rijden van huis.
Acht uur werken plus minstens drie uur onderweg is elf uur van huis op een dag.
Dat is behoorlijk lang voor een moeder van een jong gezin.

Ik zou natuurlijk voor mezelf kunnen beginnen.
Net als dertien jaar geleden.
Maar toen had ik een goedkoop huis, een meneer in new york die ik achterna ging en niemand om voor te zorgen.

Een lichtpuntje is wel dat het nog helemaal geen tien jaar is dat ik er zit.
Die lichtelijk verbijsterde vriendin had verkeerd geteld.
Het is nog maar acht jaar en vier maanden.

Stil

Nooit zo bij stilgestaan dat sneeuw de wereld zo stil maakt.

De jongste ligt te slapen,
de oudste is nog op school

en ik heb hier stiltepret voor de sneeuw'pret'.

Slapen

Onlangs vertelde een collega aan de lunchtafel over iemand die wel elf uur per nacht kon slapen.
Hij vertelde het met enige jaloezie.
Dat zou hij ook wel willen.

Maar ik helemaal niet.
Zonde van de tijd om al die uren zomaar voorbij te laten gaan.
Kostbare tijd waarin je boeken kunt lezen, kunt internetten, een goed gesprek kunt voeren, na kunt denken, of gewoon stil voor je uit mag staren.
Vijf uur slaap nodig hebben, dát lijkt mij nou tof.

Maar ik slaap gewoon gemiddeld acht uur per nacht.

'Te kort slapen is een serieuzer probleem dan werd gedacht', staat vandaag in de krant.
Te kort, dat is 'vijf tot zes uur per nacht en soms nog minder'.
Het leidt volgens de Groningse neurobioloog die onderzoek deed bij ratten tot 'depressies en onevenwichtige emoties'.

Het is alwéér zo gek nog niet om gewoon gemiddeld te zijn.

Zoek contact

In de mailbox zat post van een vriendin.
Tips om om te gaan met vervelende mensen.
Onder het motto: je kunt niemand veranderen, behalve jezelf. Als je je eigen gevoel kunt veranderen, zul je een stuk blijer zijn.

Samengevat komt het hier op neer.

1. Vermijd deze persoon niet, maar zoek juist contact. Het blijkt dat we mensen leuker vinden naarmate we ze vaker zien.

2. Doe aardige dingen voor deze persoon. We gaan liever om met mensen voor wie wij goed zijn dan met mensen die goed voor ons zijn.

3. Raak de persoon even kort aan. Een korte aanraking die nauwelijks wordt opgemerkt geeft mensen een beter gevoel.

4. Doe vrolijk. Maak grapjes om dingen die je dwars zitten, en, als je kunt, lach erom met deze persoon. Niets neutraliseert negatieve gevoelens beter dan lachen.

5. Wees aardig. We denken dat we ons gedragen zoals we ons voelen, maar vaak voelen we ons zo vanwege ons gedrag. Dus gedraag je zoals je je wilt voelen. Dit is erg effectief.

6. Probeer deze persoon niet te bekritiseren. Als je je klachten uitspreekt dan nestelen ze zich in je gedachten en je krijgt ze er maar moeilijk weg. Als je gedachten onuitgesproken blijven, kunnen ze gemakkelijker veranderen.

7. Denk aan leuke dingen die jullie samen hebben meegemaakt. Denken aan goede tijden maakt je vrolijk, en maakt je gevoelens warmer.

8. Wees dankbaar. Denken aan redenen om dankbaar te zijn in plaats van aan redenen om boos of geergerd te zijn helpen je gevoel te veranderen.

De meneer of mevrouw achter deze tips heeft vast gelijk.
Maar het is wel even wennen als je steeds hebt gedacht: jij bent zo onaardig, achterbaks, chagrijnig, vervelend, eigenwijs, ik zou je het liefst in een kolenhok willen stoppen.
Morgen maar eens proberen. Hoe moeilijk kan het zijn: grapjes maken, contact zoeken, schouderklopjes geven. Nou, moeilijk!

(En dan alsnog naar het kolenhok.)
(O nee!)

Akkoord

Nieuws!

- Het recht op ouderschapsverlof stijgt van dertien weken naar zesentwintig weken per kind. De levensloopregeling wordt daarop aangepast.
- Tweeverdieners die gebruikmaken van 'informele opvang' krijgen daarvoor een vergoeding.
- Zelfstandigen en hun meewerkende partners krijgen een uitkering als zij met zwangerschapsverlof zijn.
- Er is 750 miljoen extra beschikbaar voor meer, betere en (nog) goedkopere kinderopvang.
- Kinderen van gescheiden ouders krijgen begeleiding.
- Scholieren gaan drie maanden een 'maatschappelijke stage' doen.

Met dank aan degene die per ongeluk de helft van het regeerakkoord liet liggen bij een of ander kopieerapparaat (wat zal die slecht slapen vannacht) en aan BNR Nieuwsradio dat de uitgelekte pagina's op internet zette.

Bijten

Vandaag probeerde een speler van Vitesse zijn tegenstander van NEC in het gezicht te bijten.
De scheidsrechter zag het niet.
De trainer van Vitesse zei na de wedstrijd: Zulke dingen horen niet op het voetbalveld thuis.
Had hem dan direct naar de kant gehaald, man, denk ik dan.

Bij de nabespreking op tv zei Ruud Gullit dat hij op de KNVB-site had gekeken en had gezien dat bijten erg veel voorkomt bij het vrouwenvoetbal.

Leuke macho-opmerking zeg.
Goed verzonnen man.

Ik heb ook op de site van de KNVB gekeken. Gezocht naar +bijten +vrouwenvoetbal. Nul hits. Negen hits voor het woord bijten. Veel over het spits afbijten en in het stof bijten en nagelbijten.
En dit, uit het overzicht van 2001:
In Spanje viert Sevilla-speler Gallardo een doelpunt van ploeggenoot Reyes door hem in de piemel te bijten.

Sommige mannen zijn wél grappig.

Chantage

In de serie wat hebben wij toch leuke, lieve en welopgevoede kinderen een anekdote uit de slaapkamer van de oudste dochter (4,5)

Je moet nog een stukje voorlezen
anders mag je niet op mijn partijtje komen

Cursussen

Gaten in de markt!

1. Een cursus vlechten en staarten maken en speldjes in doen.
2. Een cursus hoe loop ik zelfverzekerd maar niet arrogant het schoolplein op en zorg ik ervoor dat ik geen gesprekken hoef te voeren die ik niet wil voeren maar dat ik soms toch best een leuk gesprek heb met een andere moeder of vader.
3. Een cursus huishoudelijk werk voor de dochters van moeders die zelf toen ze jong waren van alles moesten doen in huis en dachten: dat hoeft mijn dochter allemaal niet te doen.

Geluk

Helaas pindakaas, dit weblog is niet genomineerd voor de Dutch Bloggies.
Is ook niet zo gek, als alle stemmen tellen.
Zij zijn groot en wij zijn klein.
In elk geval: alle stemmers hartelijk bedankt.

Het goede nieuws van vandaag is dat ik het eerste ontwerp voor de nieuwe site van de werkende moeder heb gezien en het is gaaaf.
Ik ben er de hele dag al vrolijk van.
Noem het "gelukkig".

Het is wel weer prettig om te beseffen dat geluk in dat soort dingen zit.
Of zit het alleen daarin als er geen groot ongeluk is?
Sommige mensen hebben alles om gelukkig te kunnen zijn en ze zijn het niet.
Zit geluk in de genen?
In de gelukkige of ongelukkige jeugd?
Is geluk iets wat je overkomt of is geluk een instelling?
Een talent, een kunst, of iets wat je jezelf voor kunt nemen als je 's ochtends wakker wordt:
Vandaag ben ik een geluksvogel.